Rozdział 43

- Kiedy oni wracają?

- Nie wiem Lou. Mieli jechać na lody i London Eye. Zaraz powinni być.

- Przeżyje.

- Co ?

- Co co? No przeżyję.

- Znowu się mnie czepiasz ? - mruknęła Summer. Wiem, że żartuje. Godzinę później byli wszyscy i jedliśmy obiad. Znów dostałem Alexa na kolana ! Jest ! Uśmiechnąłem się szeroko karmiąc go jakąś papką.

Spotkałem się z Summer wzrokiem.

- Ej on ma to wszystko zjeść no nie?

- Powinien.

- Okay, to jemy. Am . - Zjadł grzecznie. Takie kochane dziecko, ale Niall mi go zabrał. Zabiję.

- No nie.

- Co ? - zapytał otwierając dzieciakom drzwi na taras.

- Daj - znów małego wziąłem.

- Idziemy grać w piłkę. Puść, że dzieciaka. - zabrał go wywołując u małego śmiech. Na jego buzi pokazały się dołeczki identyczne do tych Harry'ego. Więc do wieczora graliśmy w piłkę na dworze. Dzieciaki miały jeszcze pełno siły, ale my z Niallem nie domagaliśmy.

- Nie, ja nie mogę - opadałem na trawę.

- Alex chodź, mamusia Cie woła. - Zayn. Mały pobiegł do niego i podał mu rączkę. Po chwili zniknęli w domu. Poszedłem po córkę. Wziąłem ją i Darcy za rączki, ale Stylesówna uciekła do Nialla i Jamesa.

No ta. Mąż czeka. Poszliśmy z małą do domu. Harry'ego nie było, Lellie, Summer i Mercy w kuchni. Zayn siedział z Alexem na kolanach.

- To moje. - warknąłem i wziąłem chłopca.

- Wujek! - złapał moją szyję. Nie będzie trzymał na nim rąk, bo mnie cholera trafi. Szuja. Poszliśmy z Alexem budować wieżę z klocków w jego pokoju. Kochany. Podawał mi klocki.

- A ja też mogę  ? - przyszedł do nas James.

- Chodź. - Usiadł obok Alexa i bez słowa wciągnął się w zabawę. Nie jest zły, gdy nie ma adoratorek obok siebie. Fajnie dogaduje się z Alexem. W końcu padli zmęczeni. Poszedłem do gościnnego. Mercy i Miki już leżały gotowe do spania.

- Hejo - zdjąłem koszulkę i spodnie.

- Hej. - Położyłem się obok i obie przytuliłem.

- Tata ?

- Hm?

- A wolisz Alexa ode mnie ?

- Nie.

- To ok.

- Śpij mała.

- Ty też.

- Tak. Tak -po chwili zasnęła. Mercy niedługo później też, a mnie coś niepokoiło. W zasadzie wszystkie wydarzenia na raz. Ubrałem się i pojechałem na komisariat.

- Myślałem, że nie przyjedziesz. Robimy jak zwykle, ja nic nie widzę, ale ty płacisz.

- Ile chcesz?

- Tyle co zwykle. 10K.

- Najpierw sprawdzę. Jeśli nie uzyskam informacji, nie zapłacę. - odpowiedziałem i wszedłem do bazy wpisując hasła. Kamery na skrzyzowaniu przy ulicy Stylesów, nagrały auto z którego strzelali. Rejestracja i wszystko jasne. Wziąłem broń. To też część układu. Zapłaciłem mu za pomoc i wsiadłem do samochodu. Kiedy wróciłem aż mi się morda uśmiechnęła. W salonie siedziała Summer trzymając na kolanach Alexa.

- Czeeeść. Czemu nie spicie ? Późno jest. - wziąłem małego na ręce.

- Ma gorączkę.

- Dałaś mu coś ?

- Tak, czekam aż gorączka zejdzie. - nakleiła małemu jakiś plaster na czoło. - Połóż się Louis, ja z nim posiedzę.

- Zmęczona jesteś. Odpocznij - kołysałem chłopca.

- To dla mnie normalnie. - mały wyciągnął do niej ręce, a moje serce krzyczało.

- Eh Proszę - podałem go.

- U mamusi najlepiej. - westchnęła i usiadła z nim. Dała mu sok. - Gdzie byłeś Lou ?

- Policja. - usiadłem na fotelu.

- Po co ?

- Wiem teraz kto, jakim autem i gdzie siedzą.

- Myślisz, że ja to przeżyję ? - zaśmiała się.

- Ty przeżyłabyś i wojnę.

- Wiadomo.  Dla męża i dzieci wszystko.

- Zazdroszczę syna.

- Co ? - spojrzała na mnie z dziwnym uśmiechem.

- No serio.

- Ty ? Wiecznie pytający " po co wam tyle dzieci ?" ?

- Ja już rok temu chciałem syna.

- To czemu masz córkę ?

- Bo najpierw córkę.

- To zrób sobie syna..

- A CO JA ROBIĘ ? Eh.

- Cicho.. - Alex przeszedł mi na kolana. ZWYCIĘSTWO KURWA. - Wiesz.. ja też bym chciała drugiego syna.. wymownie położyła dłonie na brzuchu przygryzając wargę.

- Ale ja ci go nie zrobię - Zaśmiałem się.

- Ale ja już go mam.. w środku..

- Serio? Ten to ma jazdę.

- Harry nie wie. I lepiej niech narazie się nie dowie.

- Oczywiście. - Alex wiercił się na moich kolanach. Pocałowałem go w czoło. Spojrzał na mnie swoimi zielonymi oczkami i wyszczerzył się.

- No co słodziaku.

- Tatuś Cie zbije. - nadal się szczerzył.

- Bo?

- Nie wiem. - chyba bredzi przez gorączkę.

- Ahaś - w końcu zasypia. Summer go odniosła i poszliśmy spać. Rano musiałem wstać już o 7.

Od razu pojechałem do pracy. Do południa gapiłem się w ekrany próbując to jakoś ogarnąć.

- Louis, prezes woła Cie do siebie. - sekretarka weszła do mojego gabinetu.

- Idę - poszedłem do brata.

- Zamknij drzwi.

- Okay - zrobiłem jak chciał.

- Moja żona przywiozła nam obiad. I Alexa. - zaśmiał się. Gdzie ten słodziaczek jest ?

- To daj mi go. Daj. - Wyjął obiad  i syna spod biurka. Mały strasznie się śmiał.

- Cześć maluchu - wziąłem go na ręce.

- Cześć wujku. - nadal się  śmiał.

- Co ty tak zadowolony?

- Związałem Ci sznurówki. - parsknął śmiechem.

- No dzięki -odwiązałem je. Rozsiadł mi się na kolanach opierając główkę o mój tors. Przytulilem go mocno.

- Louis jedz.. - mruknął Harry patrząc na nas. - Synku chodź, zjesz.

- Co jemy?

- Spaghetti.

- Yhh.

- Ty masz jakieś dziwne.

-  Super. Bo serio mi to mięso obrzydło. - karmiłem małego.

- I dodatkowo mi żonę wykorzystujesz.

-  Nie kazałem jej!

- Oj nie drzyj się, żartuje przecież.

- A wujek i mama mają tajemnice ! - krzyknął Alex.

- Noo. Mały miał wczoraj gorączkę - włożyłem mu widelec.

- Wiem o tym. Summer wstawała w nocy, poczułem.

- Nom.

- Ale - już chciał coś powiedzieć, ale zatkałem go kolejną porcją jedzenia. I karmilem szybko. Tylko przełknął i zaraz jadł. Też zjadłem.

- Więcej mi syna karmił nie będziesz... - Harry patrzył na mnie jak na debila.

- To była sytuacja wyjątkowa.

- Hazz. - Zayn wszedł do gabinetu. - Przyjechałem po Alexa. - Odruchowo przytuliłem mocniej małego, ale się wyrywał. Oddałem mu go niechętnie. Mały wskoczył mu na ręce i się przytulił.

- Przywiozłem Lottie. -  powiedział do Harry'ego i wyszedł zabierając Alexa.

- Ta tu po co ?

- Nie jest dłużej bezpieczna.

- No tak. Przez niego.

- Tak samo jak Summer przeze mnie Louis. - mruknął.

- Wy to co innego. Ty nie jesteś szuja.

- On też nie.

- On tak. I dobrze to wiesz Styles.

- Rozmawiałem długo z Lottie i dla mnie ważniejsze jest jej zdanie niż to co ja o tym myślę.

- Nie skomentuje.

- Ja też. - Poszedłem pracować omijając blondynkę w przejściu. Tak Louis ogarniamy kamerki.

W końcu wymyśliłem jakiś sposób. Potem poszedłem na dół. Chodziłem po holu obok ochroniarzy. Też miałem słuchawkę.

- Jak tam szefie  ? - jakiś przygłup szerszy niż wyższy podszedł do mnie.

- Dobrze. Patrzysz na parking ?

- Tak.

- To dobrze.

- Tak szef. - odszedł. Jebnięty.

- Ludzie są dziwni..

- Szefie. - sekretarka - Ma pan teraz rozmowę z pracownikiem.

- Że z jakim niby?

- Z tym, który po tygodniu przyszedł do pracy bez wyjaśnień.

- Dawaj go. Ja sobie porozmawiam.

- Pan Styles już przesłał jego wypowiedzenie. Czeka w gabinecie.

- Świetnie. - tam się udałem. Koleś już czekał.

- Się pożegnamy.

- A kim Pan jest ?

- Pana szefem.

- Ja Pana w życiu na oczy nie widziałem.

- To niech się pan napatrzy

- To był mój gabinet !

- Ojej !

- Idę do Stylesa. To tak być nie może. - to będzie dobre.

- Zapraszam - otworzyłem drzwi przepuszczajac go. Poszliśmy do Hazzy. W ręku miałem jego wymówienie.

czytasz - komentuj 

.