Rozdział 4

- Po co to robisz ?! - syknęłam wycierając łzy z policzków. 
- Bo ty nie będziesz płacić za to że ja nie jem.
- Może chcę być taka jak Ty ! Może nie chcę, żebyś się głodził !
- Nie drzyj się! - krzyknął i oparł ręce o stół. - A co ja cię obchodzę? Nie bierz przykładu.
- Pójdę do dyrektorki i powiem, że nie jesz. Będą to w Ciebie wciskać siłą. Chcesz tego ?
- Ona wie. - wzruszył ramionami. - To moja sprawa. Boże, zjem wieczorem. - warknął i odszedł, a strażnicy zabrali go do celi. Skończyłam tą okropną herbatę i poprosiłam strażnika, żeby zaprowadził mnie do dyrektorki. Ze mną nie wygra. 

*** Oczami Louisa ***

Przez Mercedes dyrektorka wmusiła we mnie trzy porcje jedzenia. Siedziała na swoim łóżku i obserwowała mnie jak wciskam w siebie coś przypominającego mięso i ziemniaki. Kiedy jakimś cudem skończyłem wyszli z mojej celi, a mnie jasny chuj strzelił. Podszedłem do krat i wymierzyłem w jej stronę najostrzejsze spojrzenie jakie mogłem. 

- Nienawidzę cię - warknąłem. Podszedłem do czegoś co przypominało toaletę i zwymiotowałem to wszystko. Wodą z butelki wypłukałem usta. Boże za jakie grzechy.

- Jeszcze mi za to podziękujesz

- Tak, oczywiście.

- Nie bądź taki. Przynajmniej nie jesteś głodny.

- Wcześniej też nie byłem.

- Kłamiesz Louis. Jesteśmy potworami, ale nadal mamy jakieś odruchy ludzkie.

- Nie byłem jasne?

- Nie jasne. - Wywróciłem oczami. Dałem sobie spokój z dyskusją. Jezu jak ja się tego z żołądka nie pozbędę to nie wiem. Podeszła do krat i zaplotła na nich ręce. Położyłem się na materacu i patrzyłem na łóżko nade mną. Usłyszałem westchnięcie, a po chwili skrzyp materaca w celi obok. Och, świetnie. Dała sobie spokój. Marzyłem o tym. Po jakimś czasie mieliśmy wyjść na spacerniak. Wyszedłem z celi, ale zobaczyłem, że Mercedes siedzi na swojej pryczy. Jej cela była otwarta, a ona siedziała tam ze spuszczoną głową. 

- No chodź. Godzina dziennie na dworze.

- Żartujesz ? Mam tam wyjść ? Żeby znowu mnie zgwałcili ? 

- Nikt cię nie zgwałci - powiedziałem i podszedłem do niej. - Albo zabiję.

- Nienawidzisz mnie to czemu się przejmujesz ?  Idź. Ja tu zostanę.  - Nienawidzę, bo mnie denerwujesz jak zachowujesz się jak osioł. Każdy człowiek musi się przewietrzyć. - przerzuciłem ją przez ramię i wyszedłem. Straż wiedziała, że nic jej nie zrobię więc tym oto sposobem wyprowadziłem ją na dwór. Kiedy tylko ją puściłem uciekła do kąta i usiadła zwijając się prawie w kłębek.

- Mercy - podszedłem do niej wzdychając. Ukucnąłem i złapałem jej chude nadgarstki. - Obiecuję, że nic Ci się  nie stanie. - Ignorowała mnie. Jej buzia ukryta była w dłoniach

- Mała - pogłaskałem ją po włosach. - Chodź.

-Gdzie ? Po co mam iść ?

- Żeby się rozruszać. 

- Nie zmusisz mnie. Nie wciśniesz mi jedzenia do gardła jak na stołówce.

- Nie chcę cię zmuszać. Daj łapkę i chodź. - Szliśmy spacerniakiem obok ogrodzenia.

- Zwolnij. Jakbyś nie zauważył to jestem niska i nie mam takich długich nóg jak Ty.

 - Ale jak ślimak nie lubię chodzić.

- To chodź sam. Było mnie tutaj nie ciągnąć

- Cichaj - mruknąłem i zwolniłem.

- Zimno mi..- powiedziała cicho. Otuliłem ją ramieniem. Jeju, Louis co ty się nią przejmujesz. Przylgnęła do mojego torsu. Spod jej zamkniętych powiek uciekło kilka łez.

- Ej, tylko nie płacz. Twarda jesteś.

- Nie wytrzymam tutaj.

- Wytrzymasz. 

- To nie jest miejsce dla mnie.. Co ja tutaj robię ?! Po co ja to robiłam ?! Mogłam zabić siebie, a nie ich.

- Wyjdziesz stąd wcześniej niż myslisz.

- Za 25 lat. 

- Mówię, że nie. 

 - Nie uda się stąd uciec. Nigdy. Nawet Tobie.

 - Uda się. 

- Czemu jesteś taki pewny ? 

-  Mówiłem ci już. Mogę wszystko - szepnąłem jej do ucha. - Ale to wymaga trochę czasu. 

- Tomlinson, Parker ! - jeden ze strażników podszedł do nas - Co Wy tam knujecie ?  - Knujemy?  My się tylko integrujemy panie władzo - prychnąłem.

- Gdybym Cie nie znał Tomlinson to bym Ci uwierzył. 

- Nawet na te piękne oczy?

- Gdybyś jeszcze miał piękne oczy. - prychnął i odszedł.

- Ja nie mam pięknych oczu?! No chyba cię Bóg opuścił.

- Tomlinson właśnie załatwiłeś Paker szybszy powrót do celi. - złapał ją za ramię.

- Ale puść panią, bo panią to boli - złapałem jego rękę i strząchnąłem. - Trochę kultury.

- Tomlinson trzymaj ręce przy sobie. - odepchnął Mercedes z taką siłą, że upadła na ziemię. - Sprawiłem jej ból ? Dopiero mogę to zrobić. - splunął i odszedł. Podniosłem dziewczynę upewniając się, że jej nic nie jest. Pogłaskałem jej policzek i pobiegłem za nim. Szarpnąłem za ramię do tyłu i walnąłem łokciem. Upadł na kolana. 

- Tomlinson popełniasz błąd. - wstał z trudem, a kilku strażników mnie unieruchomiło. Kilka strażniczek zabrało gdzieś Mercedes, a mnie zawlekli do celi. Czekałem. Czekałem kilka godzin, a jej ciągle nie było. Nie wróciła na noc. Rano też jej nie było. Nie widziałem jej przez tydzień.