Rozdział 8

- Przepraszam.. Nie powinnam.. - odsunęła się ode mnie i prawie pobiegła w stronę celi. 
- No i już poleciała - pokręciłem głową. Z uśmiechem poszedłem za nią do swojej celi. Siedziała w kącie malutkiego pomieszczenia ukryta pod kocem.
 - Chodź - wziąłem ją na ręce i posadziłem na łóżku.

- Przepraszam..- unikała mojego wzroku jak tylko mogła

- Przestań. Mała nie masz za co.

- Nie powinnam tego robić. Przecież ty nic do mnie nie czujesz.

- Zależy mi na tobie.

- Naprawdę ? 

- Naprawdę. Nie jestem na ciebie zły. - uśmiechnęła się do mnie. 

- Śliczna śliczny masz ten uśmiech.

- Chciałabym częściej widywać Twój.. - Pocałowałem ją w czoło i położyłem. Przykryłem kocami i niestety kazali mi wrócić do celi. Położyłem się na swoim łóżku i patrzyłem na nią. Taki mały aniołek. 

~Kilka dni później~

Mam widzenie. Trochę głupio czuję się z tym, że ja idę tam, a Mercy zostaje sama w celi. Nikt do niej nie przyszedł. Wiedziałem, że jest jej przykro, ale nie dała nic po sobie poznać. 

- Zaraz wrócę. Idę nas wyciągnąć. - pocałowałem jej rękę i poszedłem na widzenie. Do jej celi weszły dwie strażniczki niosąc jakąś wielką paczkę. Nie miałem czasu patrzeć co tam jest bo musiałem iść na dół.  Wszedłem do specjalnego pomieszczenia.

 - Rączki - strzepnąłem łapy strażnika i usiadłem na krześle.

- Louis.

 - Hazzuś kochanie - oparłem ręce o stół.

- Nieźle wyglądasz. Do twarzy Ci w pomarańczowym - zakpił.

- Ani słowa.

- Podkreśla Twoją dupę.

- Nie będziemy tu o mojej dupie rozmawiać. Wiem że ci się podoba. - prychnął pod nosem i wstał. Lubię to, że podczas widzeń mamy prywatność. Bynajmniej ja. Przychylność pani dyrektor. 

- Plan jest prosty. Za tydzień, punktualnie o 12 w powietrze wyleci miejsce zwane kuchnią. Bomba jest cicha dlatego istnieje możliwość, że strażnicy się nie zorientują. Musisz szybko przemknąć tak, żeby Cie nie zauważyli, a my będziemy czekali. Proste ?

 - Jak drut. - wybuchnąłem śmiechem. - Sam to wymyśliłeś ? .

- Nie.. A no i zapomniałbym. Nie wyciągaj stąd nikogo. Zrób to sam Louis. 

- Niestety tak się nie da.

- Co ? 

- Muszę zabrać dziewczynę.

- Pojebało Cie ? Louis nie ryzykuj wszystkiego dla jakiejś dziuni ! - Złapałem go za koszulę. 

- Żebym ja się nie zaczął wypowiadać.

- Louis to się nie uda.

- Uda.

- A jak wpadniesz ?

- Nie wpadnę.

- Widziałem się z Eleanor. 

- Zajebiście nie interesuje mnie to.
- Powiedziała, że na Ciebie czeka.
- Pierdole czy czeka czy nie rozumieeeesz? Świetnie. Teraz idę do Mercedes. Dzięki za plan.
- Czekaj. Kto to Mercedes ? 
- No właśnie ta dziewczyna.
- Jesteś tu przeze mnie dlatego zrobię wszystko, żeby Ci.. to znaczy Wam pomóc. - Poklepałem go po plecach i już miałem wyjść gdy się zatrzymałem. Spojrzałem przez ramię na niego.
- Ale powiedz że to nie Summer podłoży bombę. Błagam powiedz mi to.
- Dlaczego ?
- Wolałbym żeby zrobił to chłopak.
- Summer nie bierze w tym udziału. Ma inne zadanie
- Świetnie. Pozdrów ją.
- Dzięki Louis. Trzymaj się. 
- Cześć.  - wróciłam do celi. Mercedes siedziała na łóżku czytając jakiś list. W dniu odwiedzin cele są otwarte przez prawie cały dzień, ale strażnicy są wszędzie.
 - Ktoś ważny?

- Mama..

- To chyba dobrze.

- Napisała, że nie mogła dzisiaj przyjechać, ale będzie następnym razem. Przysłała mi pełno rzeczy.. - uśmiechnęła się wchodząc mi na kolana. Objąłem ją i pocałowałem w czoło. 

- Niedługo wyjdziemy.

- A jak wyjdziemy to dokąd pójdziemy ? Znajdą nas..

- Nie znajdą. Mówiłem ci. Wszystko jest zaplanowane. - cmoknąłem ją krótko w usta. Oparła się czołem o moje i wsunęła palce w moje włosy.

 - Słodka jesteś.

- Ty też..

- Ja nie - zaśmiałem się.

- Jak zdejmujesz tą maskę jesteś bardzo uroczy.. - bawiła się moimi włosami . Kiedyś mnie to denerwowało ale jak ona to robi to jest przyjemne.

- Mogę Cie jeszcze raz pocałować ? 

- Głupie pytanie.

- To tak czy nie ?

- Tak. - Przyciągnąłem ją i pocałowałem zanim ona to zrobiła. Trzymałem jej biodra więc nie mogła się odsunąć. Pocałunki stawały się bardziej namiętne w każdej sekundzie, dlatego oderwałem się od niej dopóki nie zrobiłem jakiejś głupoty. Uśmiechnąłem się do niej. Posadziłem ją na łóżku i cmoknąłem w czoło.

- Obiad. - mruknął jakiś strażnik. 

- Boże dopiero śniadanie było.

- Chodź..

- Nie zjem. 

- To ja też. 

- Mała proszę Cie. 

- Nie. Bez Ciebie nie zjem. Ty musisz zjeść pierwszy, a potem ja. 

- Nie jestem głodny.

- To ja też nie.

- Ale ja na poważnie nie jestem głodny. - Wzruszyła ramionami.

- Proszę cię. Idź.

- Nie. 

- Mercy..

- Co ? 

- Idź i zjedz.

- Nie chcę. Jak ty nie jesz to ja też 

- Chcesz. Ja naprawdę zjadłem śniadanie i nie mogę.

- Chociaż troszkę Lou.. pół talerza ?

- Ani trochę.

- 1/4 ? 

- No dobra. - Wstała i wzięła mnie za rękę. Zaprowadziła mnie na stołówkę. Posadziła mnie przy stole, a po chwili przyniosła jedzenie. Zjadała wszystko z wielkim apetytem. Ja jadłem trochę wolniej grzebiąc w talerzu. Będę gruby jak stąd wyjdę. Niespodziewanie pochyliła się nade mną i pocałowała mnie w policzek. Uśmiechnąłem się do niej. Mówiłem już, że jest słodka?

 - Cieszę się, że Cie poznałam wiesz Lou ? - na jej policzki wszedł rumieniec.
- Powinnaś poznać kogoś lepszego.
- Nie mów tak..
- Tak własnie jest. Kogoś wyjątkowego.
- Ty jesteś wyjątkowy.
- Ja? - zaśmiałem się.
- Nie, twój brat niedźwiedź. - Cmoknąłem ją rozbawiony w usta i odniosłem talerze. Czekała na mnie przy stoliku i rozglądała się po sali.
 - Idziemy ?

- Tak.

- To chodź - objąłem ją i poszliśmy do celi. Usiadła na swoim łóżku i patrzyła na mnie tymi wielkimi oczami.

 - Ładne masz te oczka.

- Dziękuję.. znowu. - Zaśmiałem się i pocałowałem ją w czoło. Nie pasowała tu. Musiałem zrobić wszystko, aby ją uwolnić.

- Idziemy na spacerniak ? 

- Za godzinę będziemy mogli.

- Strażnicy mówią, że możemy już iść bo pani dyrektor pozwoliła z powody pięknej pogody.

- No to chodźmy. Rączka. - Podała mi rękę z uśmiechem i wyszliśmy na spacerniak. Chodziliśmy powoli ciesząc się promieniami słońca. Było tam kompletnie pusto. Jeden strażnik. Lubię dni odwiedzin. Ciągle przytulałem do siebie małą.

- Wiesz.. z jednego powodu nie chcę żebyśmy stąd uciekli..

- Z jakiego?  - Kiedy uciekniemy to będę kompletnie sama. Ty wrócisz do gangu,a ja ? nie mam co ze sobą zrobić.. - powiedziała smutno.

- No przecież ty idziesz ze mną.

- Ale potem mnie zostawisz.. Po co Ci ja ?

- Mówię, że idziesz że mną dalej.

- Dlaczego ?

- Bo tak.

- Dobry argument. 

- No ba. - zaśmiała się i usiadła na piasku. 

*** Oczami Harry'ego *** 

Dopracowywałem plan. W końcu miało ich uciec dwójka. Trochę więcej roboty. Przerwał mi Niall. - Mam bombę mam bombę! - przybiegł machając pudełkiem.

- Pojebało Cie ! Nie trzęś tym idioto ! 

- Oj zamknij się.

- Niall chodzi o Louisa. Weź coś chociaż raz w życiu na poważnie.

- Przecież jestem poważny. Czymaj to - podał mi pudełko.

- Dzięki. Jak Zayn i Liam ?

- Chyba po broń pojechali. - Zastanawiałem się czy powiedzieć mu o tej tajemniczej dziewczynie.