Rozdział 29

- Jak tam?

- Do taty. - Mała wyciągnęła do mnie rączki.

- Chodź skarbie - wziąłem ja. Przytuliła się do mnie. Mercy rozmawiała z mamą, a ja tuliłem mojego malucha.

- Podoba ci się tu?

- Tak.

- To bardzo się ciesze.

- A Tobie tatku ?

- Zawsze kochanie. - podrzuciłem ją.

- Chodź na spacer tatku.

- Dobrze. - ubrałem ja i siebie. Wyszliśmy. Mała biegała po śniegu, a ja odpaliłem papierosa Bez tego dziecka było by w domu smutno. Chyba trochę zaczynam rozumieć Styles'a. Dzieci są fajne. Nawet bardzo.

- Wracamy ?

- Tak, bo zimno tatku

- Chodź kotku. - Niosłem ją i usnęła mi na rękach.

- Jesteśmy. - Mruknęła coś wtulając się we mnie. Położyłem ja w wózku. Moja maleńka. Mercy i mama robiły coś w kuchni

- Pomóc ? - objąłem Mercedes.

- Nie. Idź do sióstr.

- No dobra, dobra. Widzę, że przeszkadzam.

- Nie przeszkadzasz. Po prostu bardzo za Tobą tęskniły.

- Idę - poszedłem do dziewczyn  i brata. Też za nimi tęskniłem. W końcu to moja rodzina. Siedziałem z nimi długo. Mercy już dawno spała, a ja nadal gadałem z nimi. Wreszcie położyłem się obok niej i też zasnąłem.

Dobrze mi się spało, ale musieliśmy wstać na śniadanie. No, a potem jechać do Stylesów. Miki jadła grzecznie siedząc mi na kolanach.

- Adoptujmy syna - powiedziałem do Mercy.

- Jeszcze nie dostaliśmy Miki Louis.

- Ale dostaniemy.

- Ja tylko mówię

- Ja też mówię.

- No dobrze. - uśmiechnęła się do mnie. Pocałowałem ją w policzek. Pożegnaliśmy się i pojechaliśmy do pani Styles. Kiedy tylko weszliśmy do środka zobaczyliśmy Darcy w jej ulubionym stanie. Była w centrum uwagi wszystkich obecnych.

- Dzień dobry - powiedzieliśmy

- Louis ! - Anne rzuciła się na mnie i zaczęła przytulać. Uśmiechnąłem się i pocałowałem ją w policzek.

- Jak ty wydoroślałeś ! Ale ogoliłbyś się ! Wejdźcie, siadajcie. Darcy przywitaj się aniołku. - poprowadziła nas do salonu. Czas się przygotować na wywiad. Wziąłem Darcey na ręce.

- Wujcio ! - mała była strasznie roześmiana.

- Cześć skarbie. - Mikayla siedziała na kolanach Harry'ego. Dziwne, że Stylesówna jeszcze nie robi awantury. Zrozumiałem kiedy do pokoju wszedł Niall z Jamesem i Zaynem.

- Cześc - powiedziałem.

- Hej Lou. - Darcey  wierciła się oglądając wszystkich w pomieszczeniu. Gdzie. Jest. Sunny ?

- Gdzie Summer?

- Śpi Lou. Jest bardzo słaba. - powiedziała cicho Gemma. Hazz zniknął na górze. Zostałem z Darcey. Potem się zamieniliśmy. Poszedłem do niej. Już nie spała. Rozmawialiśmy. Dziwnie się skrzywiła, a ja jakoś zbladłem. Jej cierpienie jest widoczne. A ja nie lubię bólu.

- Biedna. To niedługo. Zsikałaś się? - spytałem czując mokry materac.

- Wody mi odeszły.. - jęknęła. - Zawołaj Harry'ego. Szybko !

- Co?! O Kurwa - zerwałem  się i zbiegłem na dół.

- Co ?! - Harry zerwał się na równe nogi.

- Ja...ona..my...rodzimy..- poplątałem się. Odepchnął mnie i pobiegł na górę. Pobiegłem za nim. Summer krzyczała z bólu. Chyba nie było wyjścia. Nie zdążyła by...Wziąłem powietrza i ze świstem wypuscilem. Kłóciłem się chwilę z Harrym tłumacząc mu ze nie mam innego wyjścia. Przyjąłem poród. Harry trzymał swojego syna na rękach, a ja próbowałem utrzymać Summer przy przytomności.

- Jeszcze chwila - czekaliśmy na karetkę.

- Dałam radę ? - zapytała słabnąc.

- Jasne, że tak.

- Czyli mogę teraz umrzeć ?

- Nie mów tak.

- Boli jak cholera.

- Będzie dobrze.

- Musi..

- I tak będzie. - karetka zabrała ja do szpitala. A ja zostałem z Darcey i Miki. No i Mercy i Anne i Gemmą.

- Nigdy więcej. Nigdy kurwa więcej porodów.

- Gdzie mamusia ? - mała Stylesówna siedziała sama na dywanie.

- W szpitalu. wiesz, braciszek ci się urodził.

- A tato ?

- Z mamą.

- Aha. - wstała i poszła do Ann.  Pocałowałem Miki w czoło. Niall i Zayn oraz James gadali z Mercy,

Niedługo później Ann podała wystawny obiad. Ciekawe czy młoda będzie zazdrosna o brata. Jak na tą chwilę ciągle milczy. Ann próbowała dać jej jeść, ale Darcey nie chciała.

- Musisz zjeść - powiedziałem

- Nie.

- Tata będzie zły.

- Tata mnie zostawił. - poszła do Zayna i się wtuliła. Walnąłem głową o stół. To Harry ma problem. Miki usnęła u Mercedes na kolanach. Moje słoneczko. Zanioslem ją do auta.

- Louis. Co robisz ? Na górze czeka pokój na waszą trójkę. - Ann wyszła za mną.

- Nie będziemy przeszkadzać.

- Nie przeszkadzacie. Nie mam jednego syna na święta, to mam przynajmniej drugiego. Uśmiechnąłem się szeroko. A potem zmartwiłem.

- Czy Harry wie? - Pokręciła przecząco głową.

- Dowie się?

- Ja mu nie powiem. Lepiej, żeby nie wiedział.

- Lepiej? Jesteśmy braćmi.

- Louis.. On się na mnie obrazi..

- Na pewno, ale musicie spokojnie porozmawiać.

- Nie.. Ja nie jestem taka odważna jak Twoja mama. Poza tym Harry jest inny niż ty.

- Wybuchowy? agresywny?

- Tak.

- Ja z nim pogadam.

- Louis..

- Dostanę po mordzie.

- Przestań.. To nie jest dobre wyjście.

- Musi wiedzieć

- Po co ?

- Bo to niesprawiedliwe.

- Idź połóż małą Lou. - Westchnąłem i polazłem na górę. Ann przygotowała pokój z łóżeczkiem dla Miki. Kochana.. Włożyłem tam malutką i poszedłem na dół. Przytuliłem Merceds.

- Louis ja idę z Gemmą na spacer. - powiedziała cicho zakładając płaszczyk. - Nie będziesz zły ?

- Nie, idź.

- Kocham Cie ! - pocałowała mnie długo i poszła. Usiadłem z Jamesem na dywanie i bawiliśmy się. Małej Stylesówny nigdzie nie było

- Gdzie małe, smutne i kochane?