Rozdział 30

- Nie mam pojęcia Lou. Chyba szła na górę. - Niall wzruszył rękami.

- Sama?! - podskoczyłem.

- Chyba. Nie wiem.

- Pogięło was?! - pobiegłem jej szukać. Siedziała w sypialni Harry'ego i tuliła się do jego bluzy.

- Hej skarbie - usiadłem obok. - tatuś cię nie zostawił.

- Zostawił.. - pociągnęła noskiem.

- Nie, pojechał z mamą do szpitala. Wiesz będziesz mieć braciszka. Znaczy już masz.

- Ale ja chcę do taty.

- Poczekasz. - Wziąłem ją na ręce i zszedłem na dół. Nie dała sobie zabrać bluzy swojego ojca. Zacząłem ją usypiać. Udało mi się! Brawo Lou ! Spała mi na rękach. Genialny ja. No wiem. Była bardzo spokojna.

Harry nie wracał przez prawie całą noc. Przyjechał dopiero nad ranem.

- Gratuluję - powiedziałem

- Dzięki.

- Moglibyśmy porozmawiać?

- Louis.. Jestem wykończony. Przyjechałem tylko po dziecko i nasze rzeczy.

- Zostaw małą. - odpowiedziałem. - Summer i tak musi być w szpitalu.

- Lou, ona musi być ze mną.

- Też jest zmęczona. Umiem się zając bratanicą.

- C..Tak Louis, wiem, że jesteśmy jak bracia bla bla, ale serio daj mi ją bo jestem zmęczony. Oparłem się o ścianę.

- Anne zabrała dzieci na plac zabaw.

- Jezu.. - poszedł na górę i zaczął pakować rzeczy

- Przywiozę Ci ją potem.

- Co ty chcesz od tego mojego dziecka ?! - widać, że się nie wyspał.

- Harry, Darcy nie jest na tyle duża aby błąkała się po szpitalu. To nawet nie higieniczne.

- Chcę żeby była przy mnie.

- Więc ci ją przywiozę jak muszę.

- Dzięki.

- Proszę.

- Coś jeszcze ?

- Nie.

- Na pewno ? Wyglądasz jakbyś chciał mi coś powiedzieć.

- Pogadamy potem. - Wziął rzeczy swoje i Summer i wyszedł. Westchnąłem głęboko. To będzie życiowa rozmowa. Później zawiozłem mu córkę i wróciliśmy do domu. Miki ciągle spała. Ann chyba ją przekarmiła

Położyłem ja do łóżeczka. Sam padłem na kanapę wykończony świętami. - Wszystko najlepszego Lou. Za przed wczoraj.- mruknąłem do siebie. Nigdy mnie jakoś te urodziny nie obchodziły, ale przykro, że nikt nie pamiętał. Nawet moja mama. Własna matka. Dopiero 2 dni później doczekałem się życzeń. Super nie? Ale nie ukazywałem żalu. To tylko urodziny.

- Jak tylko stąd wyjdę to dam Ci prezent. Wybacz mi, przez małego o wszystkim zapomniałam. - Summer tłumaczyła się już z 15 minut.

- Sunny nie przejmuj się tym jasne? Ten mały jest prezentem. Ciesze się ze wszystko się udało.

- Przytul. - Usiadłem obok i ja objąłem. Pocałowałem Summer w czoło. W złym momencie bo akurat weszła Mercedes, a zaraz za nią Harry. Nie chciałem głupiej afery. Pocałowalem ja jeszcze w policzek i wstałem. - No a jak się nazywa? - spytałem dziewczyny.

- Alex Styles. - uśmiechnęła się.

- Dobrze ze nie ma drugiego imienia.

- Dlaczego ?

- To masakra jest potem. No nie ważne. Z punktu widzenia policji to błąd nadawania drugich imion.

- Alex Louis Styles.. - powiedział ze śmiechem Harry.

- Nie rób mu tego stary.

- Za późno

- Poważnie mowie. Możesz to jeszcze zmienić. Często zamiast pierwszego podaje się drugie. W sensie urzędy się mylą.

- Ale on ma być Alex Louis i koniec.

- Wariactwo.

- Czemu ?

- Śliczny jest.

- Po mamusi. - powiedziała Sunny pokazując nam język.

-No przecież.

- Wiadomo. Darcey ! - dziewczynka wskoczyła do niej i się przytuliła.

- Kiedy wychodzisz ?

- Jutro !

- Super

-  Gdzie Miki ? - spytał w końcu Harry. - Mam coś dla niej.

- W łazience - Mercy z nią przyszła. Hazz wziął ją na ręce i coś jej dał.

- Dzięki wujek - uśmiechnęła się szeroko.

- Nie ma za co. - pocałował ją w czoło. Przytuliła się do jego ramienia, a ja uśmiechnąłem.

- Co się głupio śmiejesz ? - Harry odwrócił się do nas.

- Bo to słodkie.

- Jakie ? Louis normalnie to byś rzygał tęczą

- Normalnie. - wyszczerzyłem.

- A co jest ?

- Musimy pogadać.

- O czym ?

- To ważne. Więc jakbyś mógł - wskazałem na korytarz. Oddał Mikaylę Mercedes, pocałował Summer i Darcy, a ja teatralnie zerknąłem na zegarek. Z godzinę mu zejdzie. Wziąłem go za rękę i wyciągnąłem na korytarz. - Lepiej usiądź. - Usiadł i skrzyżował ręce na piersi.

- Tak no wiec...- pomasowałem ręką kark. - Od zawsze traktowaliśmy się jak bracia.

- Wzruszające, dawaj dalej. - wywrócił oczami

- Tylko proszę nie rób nic głupiego.

- Ok ?

- Jesteśmy braćmi.

- Załapałem. Też dziękuje za wszystko.

- Mówię serio. Mamy jednego ojca.

- Nie..

- Tak.

- Kłamiesz.

- Po co?

- Louis nie.. - ukrył twarz w dłoniach. Usiadłem obok. 

- Co to zmienia?

- Na przykład to, że już nie mam matki.

 - Przestań.

- Nie. - wstał i poszedł do swojej żony. Poszedłem za nim. 

- Uspokój się. Bo to nie jej wina.

- Jej ! Kurwa jej jebana wina Louis.

- Nie jej. - odpowiedziałem spokojnie. - W czym ty widzisz problem? Cały czas jest jak było. Błędy z przeszłości Też jakieś popełniłeś.

- Okłamywała mnie przez 26 lat.

- Nie miała odwagi powiedzieć.

- Super.

- Nie traktuj jej z góry.

- Nie zamierzam mieć z nią kontaktu.

- Jesteś idiotą. Głupim egoistą który myśli tylko o swojej dumie.

- Louis do cholery.. Nie wiem kim jest mój ojciec, a ty masz do mnie jeszcze pretensje ?! - tu ma rację.

- Uspokój się! - podchodzę do niego. - Po co ci miała to mówić? Z Gemma mieliście opiekuna. Jej ojca tworzyliście rodzinę.

- O właśnie. Nawet prawdziwej siostry już nie mam..

- Pierdolisz.

- Nic nie zrozumiesz Louis.. Skończmy ten  - do sali weszła Ann z Gemmą. Wziąłem moją rodzinę i wyszliśmy. Niech sam sobie układa życie.

- Tato ! - Mikayla rzuciła mnie pluszakiem.

- Co? - spojrzałem na nią.

- Chcę na lody ! - chyba udzieliło się jej zachowanie od Stylesówny.

- W zimę? Poważnie?

- Chcę i koniec !

- Nie - odpowiedziałem i wpiąłem ją do auta. 

- Czemu ? Tata ! - Popatrzyłem na Mercy. Niech z nią dyskutuję, ja nie mam zamiaru. W domu czekała na mnie niemiła niespodzianka. Czekał na nas kurator.